این نوشته را یکی از دوستان وبلاگ برایمان ارسال کرده است که از همین جا از او تشکر میکنم.
تا تو را دارم...چه غم دارم...که تو غم عالم از دلم برگیری...
تو بزرگی...آنقدر بزرگ که دستان کوچک من را یارای اندازه گیری عظمتت نیست...
مهربانی...آن قدر مهربان که دل هیچ جانداری گنجایش عشق عظیم تو را ندارد...
ای معبود....تو را می پرستم... نه که تو نیازمند پرستیدن من باشی...که تو از همه کس و همه چیز بی نیاز هستی....
تو را می پرستم...چون محتاج توام...
تو که بزرگ ترین و بهترینی....
تو که هیچ گاه این بنده گناه کارت را فراموش نمیکنی...
ای بخشاینده ترین...
مرا دریاب...
که بی تو...
در این گرداب آن چنان فرو روم...
که دیگر اثری از من نماند...
مرا دریاب....
و دریای لطف و رحمتت را...
چون سایبانی بر سرم بیا فکن....
روی از من نگردان...
که گر تو مرا برانی...
پشتیبانی در این ماتم کده ندارم...
دلم به امید تو روشن است....
چراغ خانه دلم را خاموش مکن...
ای مهربان ترین.....
